Ons laatste Nieuws

De wetswijziging biedt apothekers de mogelijkheid om hun specifieke deskundigheid omtrent medicijnen in te zetten bij een lijst van 44 geneesmiddelen. Waarom die 44? Pia Dijkstra: “Het gaat specifiek om werkzame stoffen die voor verschillende ziekten in verschillende doseringen worden gebruikt en waarbij de patiënt risico loopt als daarmee een fout wordt gemaakt. Juist in zo’n complexe situatie zijn de labwaarden en de interactie met andere medicijnen van groot belang. Neem bijvoorbeeld ciclosporine. Dat wordt zowel bij orgaantransplantaties als bij psoriasis toegepast, maar in sterk uiteenlopende doseringen. Als het in de verkeerde dosering wordt voorgeschreven, kan dat tot gevolg hebben dat de getransplanteerde organen door het lichaam worden afgestoten. De kans op een verkeerde dosering is aanmerkelijk kleiner als de indicatie op het recept staat.” Controle door de apotheker heeft volgens Dijkstra echt meewaarde. “Ten eerste voor patiënten: die weten zeker dat zij het goede middel in de juiste dosering krijgen. Ten tweede voor apothekers: die kunnen hun controlerende rol beter vervullen. Ten derde voor artsen: die weten dat ze kunnen rekenen  op een check.”

Motie van wantrouwen

Dat de apotheker daarmee op het terrein van de arts zou komen, vindt Dijkstra onzin. “Ieder heeft zijn eigen deskundigheid en dat blijft zo. De grenzen zijn duidelijk afgebakend; de apotheker heeft een adviserende rol. Als hij iets signaleert dat vragen oproept, kan hij contact opnemen met de arts, maar de arts blijft te allen tijde de eindverantwoordelijke voor een recept. Er is een extra controlemoment ingebouwd: dat is de enige verandering. Dat lijkt me alleen maar goed. Het gaat om de veiligheid van patiënten. Daar kun je niet zorgvuldig genoeg in zijn.” Dat sommige artsen die controle als een motie van wantrouwen ervaren, is in haar optiek een misvatting. “Het is een kwestie van elkaar aanvullen, niet van op elkaars terrein komen. Het gaat om een goede samenwerking, niet om tegenwerking. Een apotheker richt zich puur op medicijnen, daar heeft hij voor doorgeleerd. Daar kun je als arts je voordeel mee doen zonder dat het een bedreiging hoeft te zijn. Het is juist een meerwaarde: het uitwisselen van gegevens is uiteindelijk bevorderlijk voor betere zorg.”

Privacy

Maar gaat dat niet ten koste van de privacy? Het antwoord is stellig: “Absoluut niet! Privacy is een heel belangrijk punt, dus daar is goed op gelet. Er staat zwart op wit dat de apotheker expliciet toestemming moet krijgen van de patiënt voordat hij de labwaarden en indicatie mag inzien. Als de patiënt die toestemming niet geeft, gaat het niet door. De patiënt heeft altijd het laatste woord. De wet laat geen ruimte voor een andere uitleg, dus er is geen enkele reden voor zorg.” Ook verzekert Dijkstra dat het nooit gaat gebeuren dat bij-voorbeeld zorgverzekeraars de informatie op oneigenlijke wijze benutten. “Er is een wettelijk kader geschapen om te zorgen dat dit zorgvuldig wordt geregeld. Als de patiënt ermee instemt dat bepaalde informatie aan de apotheker wordt verstrekt, dan blijft die informatie ook echt bij de apotheker. De angst dat die gegevens bijvoorbeeld bij de zorgverzekeraar terecht zouden komen, is echt onterecht. Dat is volslagen ondenkbaar.” Toch zijn lang niet alle huisartsen er gerust op dat het goed gaat, juist vanwege die privacy. Leeft die zorg ook in de Eerste Kamer? Tenslotte heeft die unaniem het elektronisch patiëntendossier afgeblazen. Pia Dijkstra heeft echter geen aanwijzingen dat het wetsvoorstel in de Eerste Kamer zal sneuvelen. “Het EPD is mede gestrand op serieuze zorg over de privacy vanwege de uitwisseling van gegevens via een landelijk schakelpunt. Dat is hier niet aan de orde. Bij dit wetsvoorstel gaat het om het directe contact tussen zorgverlener en patiënt. Dat is niet te vergelijken met de EPD-situatie. Wie zich hier zorgen om maakt, ziet beren op de weg die er niet zijn.”