Ons laatste Nieuws

Bruggink Symposium: Inkoop van geneesmiddelen in ziekenhuizen

Op 7 oktober j.l. organiseerde Bruggink Communication Support een bijeenkomst over de inkoop van geneesmiddelen in geneesmiddelen. In het forum zaten:

B. Benraad             Ziekenhuisapotheker St. Maartenskliniek, NVZA bestuurslid geneesmiddelenmanagement (inleider)

P. de Braal             Manager zorginkoop farmacie Achmea                                                                                          

A. Zanen                Directeur inkoop Multizorg VRZ BV

M.A.F.J. van de Laar            Hoogleraar reumatologie Medisch Spectrum Twente

H. Feenstra            Voorzitter RvB Martini ziekenhuis en discussieleider    

M.A.M. Tjoeng,      manager/hoofd klinische farmacie, coördinator farmacie Santeon ziekenhuizen, voorzitter NVZA

P. Roos,                 hoofd apotheek Erasmus MC

J.W. de Bruin,       hoofd inkoop Medisch Spectrum Twente

In een Lagerhuisopstelling leidde dagvoorzitter Feenstra het onderwerp in. Met dalende budgetten wordt de druk op prijzen van de toeleveranciers groter. De vragen die hier spelen zijn: wat koop je centraal en wat decentraal in? Waar laat je de winsten? Achmea stelt in “hun” ziekenhuizen, dat zij de keus hebben om of gekort worden met 15% op de TNF-α remmers, of mee te doen met de centrale inkoop van Achmea.

Benraad vertelt dat in de Maartenskliniek gesprekken met patiënten zittend plaatsvinden. In Nederland zijn de prijzen van de dure geneesmiddelen nog niet hoog vergeleken met Europa. De verwachting van de ziekenhuisapotheker is dat de kosteneffectiviteit maximaal is. Benraad schetst de geschiedenis van de inkoop van geneesmiddelen door de ziekenhuisapotheker, met successen als Losec®, gefractioneerde heparine, cefalosporines. De Regeling Dure Geneesmiddelen, waarbij initieel 80% van de inkoopsprijs werd vergoed, gaf aanvankelijk het wegvallen van het drukmiddel op de prijzen. Nu is het speelveld erg anders geworden. Er zijn nu addon’s, overheveling, de transparantie-eis van de zorgverzekeraars, waardoor het lastig wordt om nog korting te krijgen. Daarom is de transparantie-eis naar een hoger abstractieniveau getild. De industrie levert minder blockbusters, en meer nicheproducten, waardoor deze weer duurder worden. Benraad schetst de tegenkrachten bij

1. Monopoli: WGP (prijzen koppeling aan andere landen), NICE (inschatting toegevoegde waarde), Max prijs van de QALI, en inkoopburo. Kan het anders volgens Benraad: ja, een mondiaal max aan de QALI (kuur € 25.000,- en QALI € 50.- tot € 100.000,- per jaar) of een maximum aan een chronisch middel € 5.000,- per jaar)
2. Oligopoli: De beste tegenkracht is de samenspraak tussen specialist en ziekenhuisapotheker (formularium, gelijkwaardigheid, betrouwbaarheid levering, en gelijk speelveld)

Benraad geeft aan dat van biosimilars geen problemen zijn gemeld en dat hij er best open voor staat. Het inkoopvolume moet redelijk zijn voor een goede prijs. De arts en apotheker zorgen dan voor een snelle omzetting. Wellicht dat Achmea streeft naar een preferentiebeleid, maar de drive van een ziekenhuisapotheker is anders, namelijk beschikbaarheid is erg belangrijk.

Feenstra memoreert het artikel van Levi in de krant over dure geneesmiddelen. Tjoeng reageert dat men vooral naar de toekomst moet kijken om alternatieven te bieden. Roos bevestigt de weeffout bij de regeling Dure Geneesmiddelen dat kortingen nagenoeg wegvielen. Het Erasmus MC doet mee met de Achmea inkoop, Roos vindt de beweging interessant. St. Antonius Ziekenhuis Nieuwegein doet echter niet mee. De Braal geeft aan dat de keuze beperkt is tot nieuwe patiënten En er is geen verplichting om het gekozen middel te starten. Feenstra vraagt waarom deze inkoop niet landelijk wordt gedaan, De Braal vindt dit een goed idee.

Spapens mist het aspect Kwaliteit bij de inkoop, bijvoorbeeld de therapietrouw. MSD vindt het gewin op korte termijn niet duurzaam en gaat liever voor meerjaarscontracten.

Joeng moedigt dit aan, hij ziet liever veel meer partnerships tussen zorgverzekeraar en ziekenhuizen.

Benraad concludeert dat er veel marge is bereikt in de afgelopen 10 jaar. In de Maartenskliniek durven ze de dosis te verlagen omdat er veel outcome wordt gemeten. Dit onderzoek kan plaats vinden dankzij de marge in de inkoop.

Roche geeft aan dat de 15% afslag niet strookt met het begrip “samen doen”. De Braal toont zijn verbazing: Vroeger vond iedereen korting krijgen een goed idee, maar de “laat”-optie is te gemakkelijk, dan doet niemand mee. Er moet een drive zijn om mee te doen. Volgens MSD kan Achmea ook uitdagen in de inkoop door een goede transparantie.

Van Dam gaat in op de transparantie en wijst op de verantwoordelijkheid van de zorgverzekeraar naar de NZa, inzage is dan nodig. Multizorg zegt dat vervolgens de Richtlijnen van de Specialisten belemmerend zijn, maar van de Laar geeft aan dat specialisten graag inzicht geven.

Volgens de Braal is de centrale inkoop van de NOAC’s een voorbeeld hoe het niet moet. Belanghebbenden hebben veel factoren, zoals de priklabs niet meegenomen in hun afweging. Iemand van Takeda vindt dat een centrale inkoop de veiliheid via registry demotibveert.

De Bruin benadrukt dat kortingen stijgen naarmate het volume groter is. Santeon zou een basis zijn voor die inkoop. Je hebt nu eenmaal een basis van belanghebbenden nodig, die Achmea niet biedt.

Van Schaik vraagt naar de rol van de Raad van Bestuur. Feenstra antwoordt dat hij de beste ziekenhuisapotheker-inkoper heeft, maar als hij nog wat procenten kan verdienen staat hij open voor Achmea’s plan

FarmaActueel®

BvS 21 okt 2014