Ons laatste Nieuws

Curatieve Zorginkoop en Contractering 2015

De bijeenkomst van Bruggink Communcation Support stond gisteren in het teken van de zorginkoop en contractering in 2015. Onder voorzitterschap van Eeke van der Veen en inleiding van Jan Smits was het volgende panel present:

J. Gijzen (CZ), S. van Ekeren (Achmea), Mw. I. Zijlstra (ONVZ) en Mw. R. Stegehuis (Menzis).

Opening

Vd Veen stelde als centraal thema, wat er beter zou kunnen voor een doelmatige zorgverzekering. Het onderwerp zorginkoop ligt gevoelig. DSW heeft onlangs nog de zorgaanbieders niet te vertrouwen genoemd. Andersom is de opvatting van zorgaanbieders, dat zorgverzekeraars bureaucratisch zijn en alleen maar voor geld gaan. Zorgverzekeraars zouden zoveel macht hebben, en er zou weinig inspraak en onderhandeling mogelijk zijn. Vd Veen stelt drie vragen: wat is kwaliteit, hoe verhoudt zich populatiebekostiging tot concurrentie, en hoe gaat het straks met de restitutiepolis?

Inleiding

Smits is ex-voorzitter van de KNMP en spreekt op persoonlijke titel. Apothekers en fysiotherapeuten hebben de meeste ervaring met convenanten en overeenkomsten. Wat er nu gebeurt op dit gebied is nog maar een kleine afspiegeling van wat er gaat gebeuren. Dit geeft spanningen en een enorme druk op zorgverzekeraars. Bij zorgverleners is de indruk: tekenen bij het kruisje en zijn de verwachtingen bij de politiek niet hoog. Het antwoord ligt, volgens Smits, in de rolverdeling tussen politiek, zorgverzekeraars en zorgaanbieders. McKinsey heeft een visie voor 2040. Politiek leiderschap is afgelopen jaren tot uitdrukking gekomen door het zorgprobleem te verschuiven naar marktpartijen. Dat is volgens Smits iets te makkelijk. Als voorbeeld neemt hij de Dienstapotheek in Haarlem. Deze is gesloten, omdat de zorgverzekeraar het niet apart wil financieren. De burgemeester van Haarlem heeft geprotesteerd. Smits vindt dat het niet alleen een kwestie van vraag en aanbod moet zijn, maar dat er ruimte moet zijn voor lokale politiek in de beslissing. Kaiser Permanente (KP) is een kleine zorgverzekeraar in de VS, met 8 miljoen verzekerden, met name in Californie. Het wordt zeer geprezen door zorgverzekeraars en heeft 4 succesfactoren: alles in één hand (zowel verzekering als ook zorgaanbod), keuze voor kwaliteit, geïntegreerde zorg en preventie. KP is beperkt in zijn groei omdat er keuzevrijheid ontbreekt en ook geld om het uit te rollen in de VS. Zo kun je in Nederland met alleen de naturapolis minder keuze hebben in zorgaanbod, en moet je dus ook niet willen, aldus Smits. KP heeft een maximaal ongelijk speelveld en in Nederland is dat ook al bijna zo, maar in Nederland is de zorgaanbieder wel persoonlijk aansprakelijk. Preventie valt in Nederland niet onder de zorgverzekering, maar bij KP wel.

In de farmacie wilde men verder met kwaliteit en de toppers in de Gausse curve van kwaliteit en apotheken, noemde men de innovatieve apotheken. Na 4 jaar zeggen deze innovatieve apotheken geen ruimte meer te zien om de hoge kwaliteit vol te houden. De zorgverzekeraars kijken alleen naar kosten, de baten komen niet naar de zorgverzekeraar, en innovatie is risico nemen. Het liefst ziet Smits dat de zorgverzekeraar een budget reserveert voor kwaliteit.

Reacties Panel

Gijzen beaamt dat zorgverzekeraars erg letten op kosten. De verzekerde vraagt dit ook. Selectieve contractering kan vanaf 2006, maar is pas in 2008 bij borstkanker echt bekend geworden. De zorgverzekeraar is op zoek naar indicatoren voor kwaliteit, bijvoorbeeld klanttevredenheid.  Hier bij was bijvoorbeeld de Diabetes Vereniging Nederland betrokken.

Van Ekeren stelt dat bureaucratie innovatie remt. Toch zijn er voorbeelden van innovatie: de Lovecoach, geeft adviezen over SOA’s en zwangerschap en het testen van clinical rules in apotheken. Achmea kan niet alle voorstellen honoreren, maar ideeën zijn erg welkom

Zijlstra pleit er voor om de restitutiepolis niet af te schaffen, maar dat is aan de politiek. De rol van de zorgverzekeraar is het zichtbaar maken van de verschillen in kwaliteit. Er is dus nog steeds plek voor een kleine restitutieverzekeraar.

Stegehuis vindt dat bij het contracteren van ziekenhuizen de zorgverzekeraar veel minder macht heeft, want de verzekerde moet nu eenmaal zorg krijgen. Niet de zorgverzekeraar bepaalt of ziekenhuizen fuseren of taken afstoten maar de Raad van Bestuur van dat ziekenhuis.

Reacties referenten en de zaal

Noorlag (NVZ) zegt dat het niet gaat om te discussiëren wat het beste stelsel is. Het stelsel werkt nu pas echt met selectieve contractering zonder nacalculatie en risicoverevening. Daar moeten partijen aan wennen, en dat heeft tijd nodig.

Van Kasteel (VWS): Het stelsel werkt nu goed, ondanks soms scheurtjes. De Minister moet hier even van af blijven.

De Boer (Pfizer) vraagt zich af wat de macht is van de patiënt op de zorgverzekeraar. De patiënt voelt zich wat gepiepeld

Longfonds: Je moet als patiënt wel heel erg doorgeleerd hebben om te weten wat gecontracteerd is.

Van Ekeren legt uit dat de patiënt wel degelijk invloed heeft. Er zijn gesprekken met patiëntverenigingen en de CQ-index wordt gehanteerd. Achmea wil de inkooptaal begrijpelijk maken voor patiënten. Vd Veen vindt dat die informatie erg moeilijk te vinden is op website van zorgverzekeraars. Zijlstra reageert hierop door te wijzen op de zorgconsulent of zorgbemiddelaar, die dat de patiënt kan uitleggen. Verder moet de patiënt zelf ook aangeven wat hij wil. Een zorgverzekeraar zal nooit zeggen wie de beste dokter is, maar wel wat de beste zorg is. Van Ekeren geeft aan dat binnenkort 40% van de zorg inzichtelijk is op uitkomstenindicatoren.

vdVeen vraagt of het stelsel goed loopt. Gijzen antwoordt dat er veel transparantie is gekomen en dat transparantie ook laat zien dat dingen niet goed gaan. Patiënten beschouwen hun eigen zorgverlener als goed. Maar er is wel kritiek op het stelsel.

Vd Veen ziet dat weinig mensen in de zaal het stelsel goed vinden lopen en niemand vindt dat de patient invloed heeft op de zorgverzekeraar.

Noorlag (NVZ) zegt dat er hoogaardige zorg is, maar dat het altijd verbeterd kan worden. Medisch specialisten laten zich nu spiegelen door “peers”. Hier zijn de verwachtingen hoog van. En er begint een kentering in de kosten te komen.

Vd Veen vraagt zich af of nieuwe zorgverzekeraars de oude nog wel scherp kunnen houden. Er gebeuren alleen maar fusies en nieuwe, bijv. Anno12, komen er niet bij.

De Vos vraagt zich af wat de drijfveer is voor zorgverzekeraar om te gaan voor kwaliteit. Stegeman en van Ekeren duiden op de onvrede van de verzekerde als zij daar niet voor gaan. Zijlstra noemt ook de klanttevredenheid.

Vd Veen wil ook de patiënt kostenbewust laten zijn. De Vos vindt dat zorgverzekeraars verantwoordelijk zijn voor zorg, maar geven geen inzicht in de echte rekening. Gijzen bestrijdt dat: Op “Mijn CZ” is alles inzichtelijk.

Vd Veen wil naar de toekomst kijken van de zorginkoop. Vd Meeren van CZ heeft het creatieve destructie genoemd. Worden zorgverzekeraars ook echt regioregisseurs?

Patiëntenvereniging Trikolom zegt duidelijk “Ja” hierop, en wel door dominante zorgverzekeraars in dat gebied. De LHV ziet een lichtpuntje: dat brengt de zorgverzekeraar wel dichter bij de patiënt via de groep zorgaanbieders. Maar de organisatie van de zorgaanbieders tot een regio vraagt tijd. Vd Veen vraagt zich af waar de concurrentie is als de regio bestuurt wordt door de dominante zorgverzekeraar. De keuze wordt dan nihil.

Gijzen stelt dat de mate van regisseren beperkt is. Je moet niet te detaillistisch regisseren. Soms werkt marktwerking niet door een hoge dominantie in een bepaalde regio, want dan neemt die zorgverzekeraar de vroegere rol van de overheid over.

Vd Veen vraagt zich af of de overheid in die situatie nu dan wat meer aanwezig moet zijn. Volgens iemand van het Longfonds moet een regisseur vertrouwen van partijen hebben en dat is nu nog niet zo. De Diabetesvereniging pleit er voor om teksten van de zorgverzekeraar helderder te krijgen.

In een laatste woord zegt Stegehuis dat de bestuurder verantwoordelijk is voor kwaliteit als proces, maar op individueel niveau is de zorgaanbieder verantwoordelijk. Gijzen pleit er voor dat prestatiebekostiging begeleid moet worden door wet- en regelgeving van de overheid. Zijlstra vindt herstel van vertrouwen in het systeem vanuit de driehoek belangrijk, men moet elkaar respecteren in ieders rol. Samenwerken op grond van kwaliteitsindicatoren. Van Ekeren pleit ook voor meer vertrouwen. Het stelsel niet weggooien, maar bijsturen. Als iedereen veel inspraak heeft gebeurt hetzelfde als nu met het Koningslied gebeurt. Goed voorbeeld hoe het niet moet.

BvS

25 april 2013